علی رحیم زاده اشکلک؛ علی شاهنظری؛ قاسم آقاجانی
چکیده
کمبود منابع آب از یک سو و نیاز به تولید مواد غذایی از سوی دیگر باعث عدم مدیریت صحیح در زمینه توزیع آب در کشاورزی شده است. هدف این پژوهش بررسی موانع پیش‌رو در تشکیل تشکّل‌های آب‌بران به‌عنوان راهکاری برای استفاده بهینه از منابع آبی موجود می‌باشد تا با مشارکت ذینفعان از مصرف بیرویه آب جلوگیری کند. تشکّل های آب‌بران اولین شکل ...
بیشتر
کمبود منابع آب از یک سو و نیاز به تولید مواد غذایی از سوی دیگر باعث عدم مدیریت صحیح در زمینه توزیع آب در کشاورزی شده است. هدف این پژوهش بررسی موانع پیش‌رو در تشکیل تشکّل‌های آب‌بران به‌عنوان راهکاری برای استفاده بهینه از منابع آبی موجود می‌باشد تا با مشارکت ذینفعان از مصرف بیرویه آب جلوگیری کند. تشکّل های آب‌بران اولین شکل از رهیافت مدیریت مشارکتی در بخش آبیاری است و نقش کلیدی آن‌ها در مدیریت بهینه مصرف آب کشاورزی انکارناپذیر است. در این مطالعه برای بررسی موانع پیش‌رو در تشکیل تشکّل‌های آب‌بران از سه تشکّل تأسیس شده پایلوت در حوزه شبکه آبیاری سفیدرود استفاده گردید. جامعه آماری اعضای تشکّل‌های آب‌بران حوزه سفیدرود تعریف شد که با استفاده از پرسشنامه های با ضریب آلفای کرونباخ 9/0 به تعداد 62 مورد، از طریق روش پرسشگر فعال، روند شکل‌گیری تشکّل‌ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد تشکیل تشکّل‌ها میتواند روند مثبتی را در بهبود شرایط آب‌بران ایجاد کند. طبق نتایج به‌دست‌آمده، اثرگذارترین شاخص مربوط به شاخص‌های اجتماعی با وزن 312/0، شاخص پایداری با وزن 298/0 و ارتباطات با وزن 211/0 و کم اثرترین شاخص‌ها مربوط به شاخص تعریف وظایف با وزن 13/0 و شاخص زمان با وزن 14/0 بود. همچنین می‌توان در مناطقی که ظرفیت و شرایط پذیرش طرح را دارند به‌صورت پایلوت از تشکّل‌ها استفاده نمود و با داشتن یک نمونه موفق، سایر کشاورزان را تشویق به مشارکت در تشکیل تشکّل‌ها کرد.